ЁЛАВЧУЛАР

Бир тамаза да, яш улaн дa гетип бара болгъан. Къараса, ёлну ортасында дорба толгъан акъча! Улан тез дорбаны къагъып алгъан да: — Магъа муну Аллагь йиберген! — деген.

— Экибизге де йиберген, — дей тамаза.

— Ёкъ, ёкъ, муну мен тапдым! Магъа йиберген! — деген улан.

Тамаза эришмей къоя. Булар бираз юрюген сонг къувун болуп гете, къараса атлылар етишип гелелер.

— Дорба булан акъчаны къайсыгъыз урлагъансыз? — деп илине атлылар.

— Акъча саялы балагь геле тура, — деген улан.

— Сен тапдынг, балагьы да сагъа болсун, — деген тамаза. Уланны алып гетгенлер, тамаза буса уьюне къайтгъан.